In 1966 zette Eric Clapton een prestatie neer waar iedere 21-jarige gitarist van droomt: een plaat opnemen die de muziekwereld op zijn kop zet. Lichtjes tegen zijn zin schreef Clapton geschiedenis met de gouden combinatie van zijn Les Paul en een Marshall versterker. Op de ‘Beano’ plaat speelt Clapton, samen met John Mayall & The Bluesbreakers, alsof hij al een heel leven als bluesgitarist achter zich heeft. We nemen een kijkje naar één van de licks die hij speelt in het instrumentale nummer ‘Hideaway’, een interpretatie van de versie van Freddie King.
Oefening
Voor deze lick hebben we de eerste positie van E mineur pentatonisch nodig. Wat Clapton echter vaak in dit nummer doet, is de karakteristieke noot van E majeur pentatonisch toevoegen aan E mineur pentatonisch. In E mineur pentatonisch hebben we de G, de kleine terts, als karakteristieke noot van de mineur klank. In E majeur pentatonisch is dat G#, de grote terts. Als je de deze twee noten combineert, krijg je een heel interessante en spannende klank die eigen is aan blues. Let op! Je kan enkel in een majeur blues (zoals Hideaway) majeur en mineur pentatonisch comfortabel combineren. In een mineur blues blijf je beter weg van majeur pentatonisch.