Henry Mancini, de schrijver van o.a. dit nummer: The Pink Panter", heeft een aardige reputatie in het schrijven van basloopjes. Al eerder maakte ik een blog over "Peter Gunn Theme". In beide deze nummers speelt de bas een grote rol. Ook maakt Henry Mancini gebruik van de wat minder voor de hand liggende toonladders, hetgeen zijn composities behoorlijk herkenbaar maken.
The Pink Panter, in de versie van Henry Mancini's eigen orkest, wordt in de melodie gedomineerd door de saxofoon van Plas Johnson. In de leader van de film is in het intro een heerlijk piano akkoordje toegevoegd: een E,F en Bes in het octaaf ver boven de centrale C, die noten geven een mooi sinister effect, maar zijn dus niet origineel. Het basloopje is wel één van de meest bekende bas-riffjes die er bestaan. Al bij de eerste vier noten weet iedereen wat er komen gaat. Probeer het maar eens uit. Hij is leuk!